W dniu 4 listopada 2018 r. w gościnnych progach Muzeum Wsi Lubelskiej miało miejsce wydarzenie muzealne pod tytułem 'Pierzaki Kumowskie" w wykonaniu zespołu ludowego Kumowianki. To już trzecia edycja Pierzaków. Panie zrewitalizowały spektakl sprzed ponad 30 lat ,dodając takie wątki, które wynikają z istoty Skansenu. Jest więc archaiczna scenografia z tak zwaną nalepą (zanim Kolej Żelazna Nadwiślańska, założona w 1877 r. dowiozła płyty żeliwne to na nalepach właśnie gotowano strawę), jest tez postać Żyda, są rozmaite żarty. Pojawiły się również dzieci, jest też klasa szkolna, warto zaznaczyć w tym miejscu, że w zaborze rosyjskim kulało nauczanie początkowe i nie było obowiązkowe. Mamy tu również polemikę między miarą rosyjska, a systemem metrycznym.

Sztuka jest baśnią, nie jest dosłownością. Pierzak owocuje w tradycyjnej kulturze ludowej po 1864 roku, a więc po uwłaszczeniu, kiedy to chłop staje się podmiotem gospodarczym, trzyma maleńkie stada gęsi ,kiedy podchodzi Żyd i pyta, czy może kupić pierze, albo gęsi. Kupione gęsi kuje i pędzi je pod granicę pruską, żeby je dostarczyć Prusakom.

Jest też grupa dziadów proszalnych. Byli to ludzie obdarzeni wyższą kulturą, niż żebrak wyciągający rękę pod kościołem po pieniądze. Dziad proszalny potrafił w lesie przywołać do siebie zwierzęta, emanuje w nim dobroć wiedza i tolerancja ze światem.

Sztukę rozpoczyna opowieść znad rzeki Piwonii, opowiedziana przez dziada proszalnego, w którego wcielił się nasz poeta Jarosław Smalej.

W czasie darcia pierza gospodynie śpiewają, rozmawiają o codziennych troskach, doradzają sobie w różnych życiowych sprawach oraz plotkują i żartują. Bywa, że psotni młodzieńcy wpadną z nienacka do izby i rozdmuchają pierze, wywołując śmiech zgromadzonych i gniew gospodyni, co miało miejsce i tym razem.

Przedstawianie w wykonaniu Kumowianek z roku na rok przyciąga coraz większą grupę widzów, co daje świadectwo autentyczności i profesjonalizmowi, a wieść o Pierzakach rozchodzi się po całym kraju.

Tegoroczne Pierzaki relacjonował ogólnopolski Teleexpress, oraz Panorama Lubelska.

Dzięki Paniom z zespołu Kumowianki oraz pracownikom i przyjaciołom Muzeum Wsi Lubelskiej odradza się idea amatorskiego teatru ludowego, autentycznego, wyjątkowego i jakże potrzebnego. Zespół zachowuje i przekazuje tradycję w żywej formie, przez co chroni przed zapomnieniem nasze dziedzictwo i kulturę.

Kumowiankom należą się wielkie podziękowania za pracę jaką wkładają, by ocalić to co najcenniejsze- naszą tradycję i tożsamość.

Serdecznie gratulujemy i z niecierpliwością czekamy na kolejne spektakle.

Relacja w Teleexpresie: http://teleexpress.tvp.pl/39789676/do-tego-zmierza-darcie-pierza

Strona internetowa Muzeum Wsi Lubelskiej: https://skansen.lublin.pl/pl/

Funpage na Facebook'u: https://www.facebook.com/muzeum.wsi.lubelskiej?fref=ts

oprac. Monika Mazur